Jest powiedzenie: „każda minuta złości odbiera 60 sekund radości”. Ma to o tyle znaczenie, że złość wręcz może skracać życie. Ciekawe natomiast jest, że prawdziwe szczęście, prawdziwa radość życia, ta trwała, bierze się od nas samych, z pracy nad sobą, nad rozwojem swojej inteligencji emocjonalnej, z życia tu i teraz, z cieszenia się tym, co się ma, a nie złudnego przekonania, że dopiero wtedy będę szczęśliwy, kiedy coś osiągnę lub coś materialnego będę posiadać. Już w VI wieku p.n.e. Ezop w zbiorze swoich bajek pisał: „Ten, kto jest niezadowolony w jednym miejscu, rzadko będzie szczęśliwy w innym”. Jakież prawdziwe. Chodzi w tym o to, żeby nie uzależniać swojego szczęścia, radości i zadowolenia od rzeczy materialnych i od otoczenia. Dają one tylko chwilowy przypływ szczęścia. A tego prawdziwego szczęścia należy poszukać w sobie. Zresztą, badacze dowiedli, że poziom szczęścia – choć wydaje się zależny od rzeczy dziejących się wokół nas, czyli na zewnątrz – w dużej mierze swoje źródło ma w nas samych. Pomyślmy tak: jedna jaskółka nie czyni lata, ani jeden piękny dzień; podobnie jeden dzień lub krótki czas szczęścia nie czyni człowieka całkowicie szczęśliwym. A wszelkie rzeczy materialne, czy ogólnie rzeczy zewnętrzne, dają nam szczęście chwilowe. Prawdziwe zaś – które trwa zawsze – może pochodzić tylko od wewnątrz, z nas, z tu i teraz, z wdzięczności za to, co się ma. Nie chcę się uwieszać na tego typu tematach, ale mimo wszystko poziom radości na co dzień istotnie przekłada się na zdrowie. Jako że mam swoje, wydaje mi się, wartościowe przemyślenia w tymże temacie, to czy chcieliby Państwo, abym jutro napisał Dziennik na temat tego, co daje nam prawdziwą radość w życiu, a co złudną?